چالش حوزه عمومي در ايران

اين مقاله درصدد تشريح حوزه عمومي به عنوان حوزه‌اي فارغ از سيطره دولت كه نمونه آرماني و ايده‌آل آن را يورگن هابرماس معرفي مي‌كند؛ و نيز درمورد عدم شكل‌گيري اين حوزه و دلايل آن در ايران را مطرح مي‌كند. اينكه آيا ساخت قدرت سياسي ايران اجازه ظهور چنين حوزه‌اي را مي‌دهد يا خير؟. هابرماس تعبير حوزه عمومي را در اطلاق به عرصه‌اي اجتماعي به كار مي‌برد كه در آن افراد از طريق مفاهمه و استدلال مبتني بر تعقل و در شرايطي عاري از هرگونه فشار، زور و در شرايط برابر براي تمام طرف‌هاي مشاركت‌كننده مجموعه‌اي از رفتارها، مواضع و جهت‌گيري‌هاي ارزشي و هنجاري را توليد مي‌كند. در نتيجه اين پژوهش مي‌توان گفت حوزه عمومي در ايران به معناي واقعي آن شكل نگرفته است. البته مي‌توان از مولفه‌هايي همچون قدرت قدرتمندان در به كرسي نشاندن آراي خود، تسلط‌مداري و پرداختن به فرعيات و ظواهر بجاي اصل و بنيان در بروز مشكلاتي براي ظهور حوزه عمومي در ايران نام برد. البته شكل نگرفتن حوزه حمومي در ايران بنياني اجتماعي دارد كه در صورت نپرداختن به مشكلات دموكراسي در ايران، مار را به نياز و ضروري بودن شكل‌گيري حوزه عمومي قوي در جهت تقويت دموكراسي رهنمون مي‌كند.