تحليلي بر بوم شهر و آثار آن در توسعه پايدار شهري

افزايش روند توسعه شهرها با الگوهاي منبعث از دوره انقلاب صنعتي حاصلي جز نابودي منابع و آلودگي محيط زيست و افزايش مشكلات اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي جوامع نداشته است. متاسفانه انسان عصر حاضر با پديده ي گسترش بي رويه شهرها، ناپايداري شهرها و ناپايداري مناطق اطراف شهرها مواجه است. اين همه موجب گشته تا مفاهيم توسعه پايدار بخصوص توسعه پايدار شهري روز به روز با تأكيد بيشتري مطرح شود و الگوهاي توسعه نوين بر مبناي حفظ محيط زيست و پايداري توسعه، در حال گسترش مي باشد، به اين منظور در دهه هاي اخير، محيط زيست محوري اصلي در سياست ها، برنامه ها و طرح هاي توسعه شهري بوده است. شهر به عنوان يك اكوسيستم كارا با چرخه اي از منابع طبيعي و انساني متعامل، همواره به عنوان بزرگترين مصرف كننده منابع محسوب مي شود. استفاده از رويكرد بوم شهر در توسعه شهري فرصت هايي را براي خلق سيستم هاي اكولوژيكي كاربردي كه از طريق اين سيستم ها، مي توان فرآيندهاي طبيعي، محيط هاي شهري و فعاليت هاي انساني را با يكديگر ادغام نمود را پديد مي آورد. بر اين اساس پژوهش حاضر بر آن است تا با يك رويكرد توصيفي - تحليلي به بررسي ابعـاد بوم شهر و ضرورت توجه به آن در راستاي توسعه پايدار شهري بپردازد.