بررسي فرايند رشد اخلاقي از منظر تحول شناختي

اخلاق،رشته اي است كه مورد توجه روانشناسان و فلاسفه قرار دارد و درحد فاصل اين دو رشته قرار گرفته است.تلاش فلاسفه،ارائه توجيه منطقي رفتار اخلاقي و غير اخلاقي انسانها است،اما روانشناسان به دنبال تبيين وچرايي شيوه هايي هستند كه افراد بصورت اخلاقي و غير اخلاقي رفتار مي كنند.بررسي رشد اخلاق بطور معمول با طرح نظريه هاي شناختي تحولي آغاز ميشود،به اين علت كه اين نظريه ها نقش اساسي در حوزه ي رشد اخلاقي داشته است.اين نظريه ها به عنوان تأثير گذارترين بررسي هاي روانشناختي درنظرگرفته شده اند وبا نظريه هاي پياژه و كلبرگ ونئوكلبرگي ها شناخته شده است.پيازه رشد اخلاقي را حاصل بلوغ ذهني و تحول روابط اجتماعي در نظر گرفته است.كلبرگ،براي فرايند رشد اخلاقي مراحلي را در نظر گرفته است و براي هر مرحله وضعيت خاصي را تبيين كرده است.نظريه هاي تحول اخلاقي پياژه و كلبرگ،هدف محور و غايتگرا هستند وحركت به سوي يك وضعيت از پيش تعيين شده را در اين نظريه ها در بردارند.انتقادات نئوكلبرگي ها مانند،گيليگان و توريل از نظريه ي تحول اخلاقي كلبرگ باعث گسترش و تداوم ديدگاه هاي شناختي در حوزه ي رشد اخلاق فراهم نمود.گليگان نقد جنسيتي بر نظريه كلبرگ ارائه كرد كه تحول اخلاقي را مردانه در نظر گرفته بود وتوريل بين تحول مراحل رشد اخلاقي و تحول شناخت اجتماعي تمايز قائل شد.