روش‌شناسي نظام¬شناسي تا نظام¬سازي تفسيري

امروزه مديريت فرآيندهاي تغيير با چالش¬هايي هم‌چون پيچيدگي و پويايي فزاينده نهادهاي مديريت تغيير و مسائل غيرساختار يافته و عدم اطمينان محيطي مواجه هستند. در چنين شرايطي درك، بررسي و تجزيه و تحليل مسائل نظام مديريت تغيير و تحول از جمله در مدنيت معاصر اسلامي ــ ايراني و تدوين راهبردهاي مناسب، كاري دشوار قلمداد مي‌شود. روش‌شناسي¬هاي سيستمي چندگانه در راستاي روش¬شناسي پيشرفت‌نگر و بازخورانده، در تركيب روش¬شناسي¬هاي استنباطي و استنتاجي و آينده¬نگار قرآن¬شناخت با همراهي روشهايي چون تحقيق در عمليات، تئوري پيچيدگي، سايبرنتيك و پويايي شناسي، سازمان و مديريت انديشه و دانش قرآني را در شناخت وضع موجود و مطلوب و ارائه راهكارهايي مناسب توانمند مي¬سازد. در اين مقاله با معرفي مباني فلسفي (فراروش) اين گونه روش‌شناسي ها و دشواريهاي مربوط به آنها، الگوهاي مختلف ايجاد يك روش‌شناسي سيستمي چندگانه (سازوكاري) و اصول حاكم بر آنها ارائه ميگردد. الگوي پيشنهادي اين قلم در راستاي بسط پايه¬هاي روش¬شناختي الگوي قرآن‌شناخت پيشرفت به مدد روش‌شناسي سيستمي چندگانه، گام تفصيلي جلوتري را در بازپردازش الگوي قرآن‌شناخت راهبري تحول به سامان مي‌آورد و كاركرد آن رادر نظام‌سازي قرآني و تكميل وتعميق سطوح الگوي معيار رشد به معرض مي‌آورد. دو كاركرد برجستۀ روش¬شناسي اين مقام، به مدد روش¬شناسي تحليلي ــ تطبيقي، مورد بررسي قرار مي‌گيرد: يكي، نظام‌شناسي تفسيري در پردازش مدل مفهومي رشد و ديگري، نظام¬سازي راهبردي در پردازش مدل عملياني در نظام مديريت تفقه در دين بنيان. در حيث روش¬شناسي نيزمنطق پيش¬رونده و بازخورندۀ پردازش الگو، نسبت رفت¬وشدي نظر به اقدام برنامه¬اي و بازخورند اقدام توسعه¬اي به مباني فلسفۀ مضاف مربوط را راهبري مي‌كند و نسبت طولي، فرآيندي و سازوكاري دروني الگوي پيشنهادي راهبري پيشرفت مورد توجه است.