بررسي نقش تاسيسات كنترلي در مهار رواناب و افزايش سطح آبهاي زير زميني در دشت امام زاده جعفر شهرستان گچساران

در چند دهه اخير با روند چشمگير افزايش جمعيت و به تبعيت از آن، افزايش نياز مردم به آب باعث شد تا منابع آب از اهميت خاصي برخوردار گرداند. تصفيه آب ها با مواد شيميايي از قبيل كلر، برم، يد و ... در تصفيه خانه داراي هزينه بالايي مي باشد، اما آبهاي زير زميني كه به صورت طبيعي فيلتر شده اند داراي كيفيت بالاتر و كم هزينه تر مي باشند، از اين رو يكي از مهمترين منابع آب در دسترس بشر آبهاي زير زميني هستند. به طور كلي امروزه جلوگيري از آلودگي آبهاي زير زميني و استحصال آن براي مصارف شرب و كشاورزي بسيار ارزشمند است اما استفاده بي رويه از آبهاي زير زميني مخصوصاً در هنگام خشكسالي كه باعث كاهش سطح ايستايي آبهاي زير زميني مي گردد، خود باعث ايجاد آلودگي اين آبها مي شود. در هنگام فيلتراسيون طبيعي آبهاي سطحي، بخش اعظمي از مواد آلي و مواد معلّق آلوده آن فيلتر شده اما مواد باقي مانده، ته نشين مي شود و زماني كه سطح آبهاي زير زميني پايين مي آيد و از آن استفاده شود، خود يك آلودگي محسوب مي شود. در اين مقاله نويسندگان ابتدا به معرفي برخي تاسيسات كنترلي در مهار سيلاب و رواناب دشت امام زاده جعفر شهرستان گچساران پرداخته اند و همچنين در اين مقاله به مطالعه تاثير اين تاسيسات بر روي سطح ايستايي آبهاي زير زميني دشت امام زاده جعفر شهرستان گچساران پرداخته شده است.