بررسي انواع اتصالات بادبند ضربدري به قاب بتني براي مقابله با بار انفجار

خطرات متعدد اغلب بر روي پايداري و عمر مفيد سازه¬ها اثر مي¬گذارند، و هنگام طراحي و آناليز سازه¬ها بايد اين نكته در نظر گرفته شود. فرض اساسي كاهش خطر اين است كه سازه در مقابل يك خطر طراحي مي¬شود و در برابر ديگر خطرات مقاومت كافي را دارد. يك مثال براي اين فرض اين است كه با افزايش مقاومت لرزه¬اي سازه، مقاومت سازه در مقابل نيروهاي ديگر نظير نيروي انفجار نيز افزايش پيدا مي¬كند. يكي از سيستم¬هاي متداول طراحي ساختمان¬ها در كشور استفاده از سيستم قاب خمشي بتن مسلح مي¬باشد. اين سيستم به دليل در دسترس بودن مصالح مورد نياز و نيز اجراء ساده¬ به يكي از سيستم¬هاي متدوال در ايران تبديل شده است. ساختمان¬هاي بتن مسلح به دليل اينكه جرم، ظرفيت ميراگري و جذب انرژي بيشتري در مقايسه با ساختمان¬هاي فولادي دارند، در انفجارهاي بزرگ مي¬توانند رفتار بهتري از خود نشان دهند؛ ارزيابي لرزه¬اي قاب¬هاي موجود نشان مي¬دهد كه به دليل عدم رعايت ضوابط بارگذاري لرزه¬اي و نيز به خاطر تغيير آيين¬نامه¬ها، ساختمان¬هاي طرح شده موجود در برابر بار انفجار و حتي بارهاي لرزه¬اي اصلاح شده مقاوم نمي¬باشند. در اين مقاله رفتار انواع اتصال بادبند ضربدري به قاب خمشي بتني تحت بارگذاري انفجار مورد بررسي قرار گرفته شده است. نتايج نشان¬دهنده¬ي تأثير مثبت انواع اتصال بادبندهاي ضربدري در قاب خمشي بتني در مقابل بار انفجار مي¬باشد، ولي اتصالات مختلف، تأثيرهاي متفاوتي در كاهش پاسخ¬ها دارند.