شماره ركورد كنفرانس :
4435
عنوان مقاله :
مطالعه آزمايشگاهي اثر رطوبت بر جداشدگي مصالح دانه¬اي
پديدآورندگان :
اسمائي سجاد دانشجوي كارشناسي ارشد، دانشكده مهندسي عمران و محيط زيست، دانشگاه صنعتي شيراز , بينش سيد محمد استاديار، دانشكده مهندسي عمران و محيط زيست، دانشگاه صنعتي شيراز , طباطبايي شوريجه پيلتن استاديار، بخش علوم زمين، دانشگاه شيراز
كليدواژه :
جداشدگي , مصالح دانه¬اي , مطالعه آزمايشگاهي , درصد رطوبت
عنوان كنفرانس :
چهارمين كنفرانس ملي مصالح و سازه هاي نوين در مهندسي عمران
چكيده فارسي :
پديده جداشدگي يكي از رايج¬ترين معضلات مربوط به مصالح دانه¬اي مي¬باشد. در فعاليت¬هاي ژئوتكنيكي مانند ساخت سدهاي خاكي يا ايجاد خاكريزها، كه عمدتاً از مصالح خاكي¬دانه¬اي استفاده مي¬شود، وقوع جداشدگي مي-تواند سبب اخلال در عملكرد صحيح مصالح شده و منجر به مشكلات عديده¬اي گردد؛ علاوه بر مسايل ژئوتكنيكي، مصالح دانه¬اي در ساير بخش¬هاي عمراني نظير توليد آسفالت و بتن نيز كاربرد دارند، كه كاهش پديده جداشدگي مي¬تواند باعث بهبود عملكرد آنها شود. از جمله عوامل موثر و مهم بر پتانسيل جداشدگي درصد رطوبت مصالح مي-باشد، در واقع وجود مقدار معيني آب مي¬تواند به عنوان ماده چسبنده عمل نموده و مانع جداشدگي مصالح مخلوط گردد. همچنين در اثر بوجود آمدن مكش ناشي از رطوبت معين در مصالح خاكي، ميزان جداشدگي كاهش مي¬يابد. در اين مقاله سعي شده است با ساخت يك سامانه ساده به بررسي اثر رطوبت بر جداشدگي مصالح دانه¬اي مورد استفاده در راهسازي پرداخته شود. نتايج آزمايش¬ها نشان مي¬دهد رطوبت حدود 4% رطوبتي بهينه به منظور به حداقل رساندن ميزان جداشدگي در مصالح مذكور مي¬باشد.