نقش زيرساخت هاي مردمي و گروه هاي غيردولتي در مشاركت مردمي براي حل معضلات اجتماعي و محيط زيستي به منظور نيل به توسعه پايدار

يكي از مسائل مهم و كليدي در جلب مشاركت مردمي در طرح هاي منابع طبيعي و محيط زيست، فعال كردن سازمان هاي مردم نهاد مي باشد. سازمان هايي كه در سطح ملي، منطقه اي يا بين المللي مستقل از دولت ها تشكيل مي گردند و اهدافي ملي يا فراملي را در زمينه هاي اجتماعي، فرهنگي، بشر دوستي، فني و اقتصادي و ... دنبال مي كنند، سازمان هاي غيردولتي ناميده مي شوند. هزاران سازمان غيردولتي در جهان تشكيل شده است و صدها سازمان غيردولتي با كسب مقام مشاور درسازمان ملل متحد پذيرفته شده و با شوراي اقتصادي و اجتماعي سازمان ملل قراردادهايي نيز بسته اند. جايگاه قوي سازمان هاي غيردولتي در مجامع بين المللي، موجب تقويت موقعيت سازمان هاي ملّي در درون كشورشان و گسترش فعاليت آنها و جذب اعضاي بيشتر مي شود. سابقۀ سازمان هاي غيردولتي زيست محيطي در ايران بسيار كم (اوايل دهه 1350 هجري شمسي) است. هيچ چارچوب فكري و نظري مشخص و منسجمي در اين زمينه در ايران به چشم نمي خورد. تشكل هاي زيست محيطي غيردولتي مي توانند نقش حياتي و كارآمدي را در فرآيند توسعۀ پايدار ايفا كرد، و با ارتقاء سطح آگاهي عمومي به لحاظ ارتباط دائمي با مردم در زمينه هاي مختلف محيط زيست فعال باشند. بطور كل تشكل هاي غيردولتي زيست محيطي ايران هنوز از نظر فعاليت تخصصي نشده اند. معرفي و شناسايي آن ها به عموم مردم يكي از رسالت هايي است كه بايد به آن توجه ويژه گردد. توجه به نقش سازمان هاي غيردولتي در مشاركت مردمي به منظور حفاظت منابع طبيعي و محيط زيست نقش مهم و كليدي دارد و مديران و تصميم گيران منابع طبيعي بايد در تصميم گيري هاي آينده براي نيل به توسعه پايدار در منابع طبيعي به فعال كردن اين سازمان ها توجه ويژه داشته باشند.