تحليل اهميت منابع آب در برنامه هاي توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي

نيل به توسعه مستلزم تحولات عميق و وسيع در ديدگاه ها و ساختارهاي اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و سياسي يك جامعه است. در برنامه توسعه شرايط مطلوب در چارچوب محدوديت ها و منابع ترسيم و خط مشي ها و سياست‌هاي مناسب براي تحقق توسعه مشخص مي شود. آب زيرساخت توسعه ساير بخش ها بوده و از مولفه هاي مهم در حفظ، تعادل و پايداري اكوسيستم و محيط زيست مي‌باشد و در ايران، محدوديت آب قابل دسترس، توزيع غيريكنواخت و الگوي نامناسب استفاده، تامين آب مورد نياز را در بسياري از مناطق كشور مشكل ساخته است. در اين مقاله به بررسي پنج برنامه توسعه ملي، با محوريت سياست‌هاي كلي منابع آب، پرداخته شده است. نتايج حاصل از اين پژوهش نشانگر آنست كه به لحاظ اهميت روزافزون نقش آب در فعاليتهاي اجتماعي و اقتصادي، مديريت منابع آب كشور بايد به صورتي اعمال شود كه بتواند در تلاقي و ارتباط متقابل با بخش هاي مختلف اقتصادي، نهادها و سازمانها و ذينفعان، جنبه هاي اجتماعي، اقتصادي، تكنولوژيكي، زيست محيطي و بهداشتي را در اين برهه از تاريخ توسعه كشور به صورت منسجم و يكپارچه مورد توجه و ملاحظه قرار دهد.