برآورد ميزان و شدت فرسايش و رسوب به روش پسياك و پسياك اصلاح شده

فرسايش عبارت از جابجايي مواد از نقطه اي به نقطه ديگر، پس از تخريب سنگ و يا خاكمي باشد. رسوبات ناشي از فرسايش باعث پرشدن مخازن و افت پتانسيل محيط مي شوند. لذا به منظور كنترل اثرات ناشي از رسوبات، براورد و اندازه گيري آن و آگاهي از وضعيت فرسايش و حجم توليد رسوب سالانه حائز اهميت مي باشد. در اين مطالعه جهت برآورد فرسايش از مدل پسياك و پسياك اصلاح شده استفاده شده است. در روش پسياك تاثير 9 عامل مهم و موثر در فرسايش خاك و توليد رسوب در حوزه آبخيز ارزيابي مي گردد.اين عوامل شامل زمين شناسي سطحي، خاك، آب و هوا، روان آب، پستي وبلندي، پوشش زمين، استفاده از زمين، وضعيت فعلي فرسايش در سطح حوزه ابخيز، فرسايش روخانه اي وحمل رسوب مي باشد. در اين روش بسته به شدت و ضعف هر عامل عددي به آن نسبت داده مي شود. سرانجام با در نظر گرفتن مجموع اعداد بدست آمده، براي اعداد بدست آمده براي عوامل مختلف، ميزان رسوبدهي حوزه برآورد مي شود. در روش پسياك اصلاح شده براي هر يك از عوامل9 گانه ضرايبي درنظر گرفته مي شود تا نتايج به واقعيت نزديك تر باشد.درصد مساحت مربوط به هريك از تيپ هاي فرسايشي تعيين گرديد. نتايج نشان داد كه تيپ فرسايشي E7 در سازندهاي آندزيت بازالت بيشترين مساحت حوزه (14/ 21 كيلومترمربع) را شامل مي شود. بيشترين مقدار فرسايش و رسوب در تيپ فرسايشي E3 در سازندهاي آهكهاي تيره، ماسه سنگ، شيل ومارن، ماسه سنگ، شيل برآورد گرديد.