سنجش ميزان توسعه يافتگي روستاهاي جنگلي در جنگل هاي زاگرس مركزي

ابزارهاي ارزيابي ميزان پايداري نواحي محلي، سنجش و پايش ميزان توسعه يافتگي اين نواحي است. در اين مطالعه براي بررسي وضعيت توسعه يافتگي روستايي در روستاهاي جنگلي زاگرس مركزي از روستاهاي ناحيه منج در شهرستان لردگان استان چهارمحال و بختياري استفاده شد. براي سنجش درجه توسعه يافتگي نقاط سكونتي ناحيه مورد بررسي، از شاخص ناموزوني موريس استفاده شد. در اين روش با استفاده از اطلاعات جمع آوري شده براي هر ناحيه يا حوزه، جايگاه توسعه يافتگي آن در ميان ساير نواحي يا حوزه‏ها بر حسب معيار‏ها و شاخص‏هاي انتخابي تعيين مي‏گردد. در اين بررسي با استفاده از مطالعات انجام شده در حوزه توسعه مناطق روستايي كشور و تعيين شاخص‏هاي آن، معيارها و شاخص‏هاي سنجش توسعه يافتگي روستايي استخراج و در مرحله بعد با توجه تناسب شاخص‏ها با شرايط ناحيه مورد بررسي و همچنين در دسترس بودن داده، شاخص‏هاي توسعه يافتگي ناحيه تدوين شد. بر اين اساس معيارها و شاخص هاي موثر بر فرايند توسعه يافتگي ناحيه در قالب 5 معيار و 19 شاخص انتخاب گرديد. ميزان شاخص ناموزني موريس براي ناحيه مورد بررسي 49 /0 محاسبه شد كه نشان از وضعيت پايين توسعه در اين ناحيه است. از بين روستاهاي مورد بررسي 58 درصد آن در وضعيت توسعه پايين قرار دارند. روستاهاي لاچنار، ده سوخته، كلواري، تيرسامان، علي همت آباد و آبيدك به ترتيب در معرض بيشترين آسيب ها قرار دارند. در همين راستا لازم است تدابير مورد نياز براي ارتقاء وضعيت توسعه يافتگي اين روستاها به انجام رسد.