تغييركاربري اراضي و تاثير آن بر تغيير پوشش گياهي زاگرس مياني با بكارگيري تصاوير ماهواره اي(مطالعه موردي : حوضه آبخيز دشت الشتر)

امروزه كسب آگاهي و دانش در رابطه با پوشش گياهي و سلامت آن نقش مهمي را در مديريت خاك ها ايفا مي كند. به منظور بررسي و پايش پوشش گياهي در مقياس جهاني و ناحيه اي دسترسي به هنگام به داده هاي ميداني يا صحرايي معمولا دشوار و محدود مي باشد. از اين رو سنجش از دور فن آوري بسيار مفيدي است كه با داشتن خصوصياتي نظير فراهم ساختن يك ديد وسيع و يكپارچه از يك منطقه، و صرفه جويي در زمان بر ساير روش ها ارجحيت داده مي شود. در تحقيق حاضر با استفاده از اطلاعات ماهواره لندست در ابتدا و انتهاي يك بازه زماني 24 ساله(2015-1991)، اقدام به مطالعه نحوه تغيير كاربري اراضي در منطقه مطالعاتي الشتر گرديد. پس از پردازش تصاوير و طبقه بندي آن ها با الگوريتم حداكثر شباهت، تغييرات مساحت كاربري هاي مختلف بررسي شد. همچنين براي تشخيص هرچه بهتر پوشش گياهي و مقايسه آن با كلاس هاي پوشش گياهي حاصل از طبقه بندي، از شاخص هاي گياهي NDVI و SAVI استفاده گرديده است. نتيجه تحقيق نشان داد كه طبق نقشه هاي كاربري اراضي مساحت پوشش گياهي در سال 1991، 1 /6649 هكتار، در سال 2002، 765/ 10467 هكتار و در سال 2015 اين ميزان به 38/ 11331 هكتار رسيده است. همچنين طبق نقشه شاخص هاي پوشش گياهي و تفسير بصري اين نقشه ها، پوشش گياهي در هر سال نسبت به گذشته داراي روند افزايشي بوده است. بنابراين افزايش سطح پوشش گياهي شاخص هاي گياهي منطبق با تغييرات كاربري سطح پوشش گياهي در همان سال مي باشد.