ارزيابي گردشگري روستايي با مدل كيفي SWOT (مطالعه موردي: روستاي يالو، در بخش مركزي گرگان )

صنعت گردشگري يكي از شاخه هاي اصلي و مؤثر در اقتصاد جهاني وملي به شمار مي رود، چنانچه بعد از جنگ جهاني دوم از رشد بسياري برخوردار گشته است. از گردشگري به عنوان يكي از راهكارهاي مهم، عامل محرك براي بازسازي وتوسعه اجتماعي و اقتصادي نواحي روستايي ياد شده است. شرايط جغرافيايي و آب وهوايي مناسب، صنايع دستي ازجمله ويژگي هاي است كه به توسعه گردشگري روستايي در ايران كمك مي كند. توسعه گردشگري روستايي مي تواند اثرات و پيامدهاي مثبت و منفي ، اقتصادي و اجتماعي و اشتغال و درآمد را درپي داشته باشد. هدف از اين پژوهش شناسايي محدوديت ها و ظرفيت -هاي گردشگري روستاي يالو از توابع بخش مركزي شهرستان گرگان، براساس مدل SWOT مي باشد. نتايج بدست آمده منطقه را مستعد گردشگري وسرمايه گذاري نشان داد. نزديك بودن روستا به جنگل گردشگري وسكونت غيردائم روستاييان به عنوان مهم ترين نقاط قوت و ضعف، و مشاركت مردمي با سازمان هاي دولتي، و تخريب پوشش جنگل به عنوان مهم ترين فرصت و تهديد در منطقه شناسايي شدند.