مهمترين چالش هاي جنگل هاي زاگرس

جنگل‌هاي زاگرس وسيع ترين منطقه جنگلي كشور و حدود 40 درصد كل جنگل هاي كشور را در خود جاي داده است. توليد اكسيژن و كاهش آلاينده‌ها، تعديل آب و هوا، حفاظت آب و خاك، حفظ ذخاير ژنتيك گياهي و جانوري و تنوع زيستي از كاركردهاي مهم جنگل‌هاي زاگرس هستند. افزايش جمعيت جامعه جنگل نشين و حاشيه نشين ، فقر معيشتي جوامع محلي و نياز آنها به بهره برداري از عرصه هاي جنگلي براي تأمين سوخت و علوفه، فعاليت دامداري، تغيير كاربري اراضي جنگلي به زراعت ديم، از عوامل مؤثر در تخريب جنگل هاي زاگرس هستند. در سال هاي اخير تنش عمومي حاصل از عوامل طبيعي و انساني متعدد از جمله تغييرات اقليمي، ريزگرد ها، چراي دام، زراعت زير اشكوب، تأمين سوخت و مصارف روستائي، بهره برداري از محصولات فرعي و معادن و طرح هاي توسعه اي ناهماهنگ، جنگل هاي زاگرس را ضعيف و شرايط را براي هجوم آفات و بيماري ها فراهم نموده است. از جمله اقداماتي كه براي كاهش اين عوامل تخريبي و احياء جنگل هاي زاگرس صورت گرفته طرح ملي صيانت و توسعه جنگل هاي زاگرس است، كه به منظور احياء و تقويت پوشش گياهي، توانمندسازي جوامع محلي، كاهش عوامل تخريب جنگل ها و ... صورت گرفته است. احيا مناطق آسيب ديده جنگلي با استفاده از بذر كاري و نهال كاري، آميخته كردن جنگل با گونه هاي بومي و مقاوم به خشكي و گرما، مديريت مشاركتي جنگل ها، توانمند سازي جوامع محلي و كاهش وابستگي آن ها به جنگل، برخي از اقدامات سازنده جهت پيشگيري از خشكيدگي بيشتر جنگل هاي زاگرس مي باشد.