پهنه بندي زوال گونه هاي درختي و درختچه اي در جنگل هاي استان چهارمحال و بختياري

اولين آثار زوال يا خشكيدگي در جنگل هاي استان چهارمحال و بختياري در سال 1390 مشاهده شد. وجود درختان با خشكيدگي كامل و يا خشكيدگي تاج در مناطق مختلف منجر به بررسي و پهنه بندي زوال در جنگل هاي استان شد. براي اين منظور با بازديد كامل نوار جنگلي استان، محدوده هاي داراي خشكيدگي گونه هاي جنگلي بر روي نقشه هاي با مقياس 1:50000 مشخص شد. با آماربرداري از مناطق داراي خشكيدگي وضعيت كمي و كيفي درختان برداشت گرديد. ثبت وضعيت كيفي درختان و درختچه ها از قبيل نوع خشكيدگي، ابتلا به بيماري، آثار حمله آفات چوبخوار و پوستخوار و فرم پرورشي و همچنين اطلاعات كمي شامل قطر، ارتفاع و قطر تاج درختان از اقدامات اين بررسي بود. نتايج نشان داد كه در مجموع پنج پهنه مهم با خشكيدگي درختان در استان قابل تفكيك بود. بارز، شهسوار، هلن، بازفت و سوه از كانون هاي مهم خشكيدگي درختان و درختچه ها در آن مقطع زماني تشخيص داده شد. در مجموع سطحي معادل 44700 هكتار كه برابر با 5/ 13 درصد از جنگل هاي استان بود درگير پديده زوال شده بود. درصد خشكيدگي كامل درختان از10 تا 30 در پهنه ها متغيير بود. از نظر فرم پرورشي درختان بيشترين درختان داراي خشكيدگي از فرم بودند.