بررسي اثر چراي دام بر شاخص هاي تنوع در مراتع كرسنك استان چهارمحال و بختياري

از آنجا كه حفاظت از اكوسيستم هاي مرتعي مستلزم مديريت بر مبناي حفظ و نگهداري تنوع گونه اي موجود در آنها مي باشد، اين مهم جز با شناخت و اندازه گيري تنوع گونه اي محقق نمي شود. بر همين اساس آگاهي از فشار هاي مخرب محيطي بر اكوسيستم كه باعث تخريب زيستگاه ها و بيوم ها و در نتيجه كاهش تنوع گونه ها مي گردد، ضروري است. يكي از فشار هاي مخرب فيزيكي در عرصه مرتع كه باعث كاهش تنوع و از بين رفتن عناصر گياهي حساس مي گردد، چراي مفرط دام مي-باشد. براي مطالعه ي اثر چراي دام روي تنوع، يكنواختي، غناي گونه اي و تنوع بتا، منطقه كرسنك شهرستان بن واقع در استان چهارمحال و بختياري انتخاب شد. به اين منظور پوشش گياهي منطقه ي مرجع (قرق)، كليد (چراي متوسط) و بحراني(چراي شديد) مورد مقايسه و ارزيابي قرار گرفت. ابتدا در هر منطقه، اقدام به استقرار10پلات 4 متر مربعي در راستاي ترانسكت شد. روش نمونه برداري تصادفي-سيستماتيك بود. در هر يك از پلات ها درصد پوشش و تراكم گونه هاي مختلف اندازه گيري گرديد. تنوع با استفاده از شاخص هاي شانون-وينر، سيمپسون و يكنواختي با استفاده از شاخص پيلو و غناي گونه اي با استفاده از شاخص مارگالف و شمارش تعداد گونه و همچنين تنوع بتا با استفاده از شاخص Cody، مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه چراي دام باعث كاهش غنا و تنوع بتا و افزايش يكنواختي گرديد. همچنين بين مناطق مختلف مورد بررسي از نظر تنوع گونه اي، تفاوت معني داري ملاحظه نگرديد.