بررسي تنوع و غناي گونه اي در منطقه نيمه استپي استان اصفهان( مطالعه موردي: ايستگاه سد آبخيزداري زاينده رود)

تنوع زيستي موجود در اكوسيستم مرتع، به طور مستقيم تحت تأثير ويژگي هاي رويشي و تنوع گونه هاي گياهي آن قرار دارد كه همواره متضمن پايداري اين اكوسيستم در مقابل آشفتگيهاي محيطي و زيستي است. به منظور بررسي تنوع و غناي گونه اي در مراتع نيمه استپي استان اصفهان، منطقه قرق در ايستگاه سد آبخيزداري زاينده رود انتخاب و با استفاده از 30 پلات يك متر مربعي در طول 4 ترانسكت به نمونه برداري اقدام شد. در داخل هر پلات، فهرست گونه هاي موجود، درصد تاج پوشش و تعداد افراد هر گونه يادداشت شد. براي ارزيابي شاخص هاي تنوع و غنا، شاخصهاي غناي مارگالف و منهينگ و شاخصهاي تنوع سيمپسون و شانون محاسبه شد. در اين راستا مدل هاي تنوع شامل سري لوگ، لوگ نرمال، مدل هندسي و عصاي شكسته مك آرتور نيز ارزيابي شد. براي بررسي معني دار بودن سطوح انداره گيري شده از آزمون كاي اسكور استفاده شد. نتايج نشان داد نمودارلگاريتمي توزيع رتبه اي فراواني گونه هاي منطقه با شيب ملايم از مدل لوگ نرمال پيروي كرده و نشان مي دهد منطقه داراي گونه هاي غالب و نادر كمتري است و افراد با فراواني متوسط در آن بيشتر است. تنوع گونه اي منطقه از وضعيت نسبتا مناسبي برخوردار است و مي توان با برنامه ريزي مناسب مديريت چرا از طريق اعمال چراي سبك به غناي گونه اي بيشتر نيز نائل شد.