بررسي نقش مشاركت جوامع بومي در مديريت محيط زيست طبيعي با تاكيد بر تشكيل انجمن زيست بومان عشايرايران جهت دستيابي توسعه پايدار

نگرش نوين جهاني، اصول پايداري مديريت محيط زيست و منابع تجديدپذير را در مقايسه با تئوري هاي اقتصادي- سياسي پراهميت دانسته و در دنياي كنوني با مشاركت، محيط سبز را مي توان براي چشم انداز طبيعي، معيشت پايدار و توسعه پايدار نسل آينده حفظ و احياء نمود. محيط زيست طبيعي در دسترس مستقيم بهره برداران محلي جهت تامين منافع اقتصاديست. از اينرو با مشاركت سازنده جوامع محلي در مديريت سازگار اكوسيستم هايي كه بشر و محيط در ارتباط متقابل و تنگاتنگ با يكديگر بوجود آورده اند، مي تواند مؤثر واقع گردد. از طرف ديگر بهره برداران و كنشگران حاضر در سيستم هاي اجتماعي– اكولوژيك، نيازمند پيوندهاي همكاري و تشكيل نظام زيست بومان اند و يك طرح مديريتي جامع را با هدف حفاظت و احياء، توسعه عرصه هاي اكو زيستي، تهيه نقشه آمايش سرزمين، برنامه ريزي در بخش هاي مختلف بوم شناختي، توسعه و عمران، سعي در ريشه كني عوامل اصلي تخريب منابع طبيعي يعني فقر مادي و فرهنگي با همكاري جوامع محلي بر مبناي اصل توسعه پايدار زيست بوم ها و بهره جستن از دانش بومي عشايري ارائه خواهند داد. دراين فرايند جلب مشاركت با شناسايي دقيق ظرفيت هاي محلي، نيازها و اولويت هاي گروهاي هدف، همراه با دانش پيرامون امكانات، توانايي ها، محدويت ها در كل سطح آمادگي جامعه محلي براي آغاز و تداوم اثر بخشي فرايند توسعه بدست مي آيد و برنامه ريزي¬هاي مربوطه بر پايه جمع آوري، تجزيه و تحليل نظام مند و جامع اطلاعات در ابعاد مختلف استوار است. تحقيق حاضر به صورت توصيفي- تحليلي و بر پايه اسناد موجود كتابخانه اي، ميداني است كه در آن با كاربرد روش Swot به تحليل عملكردهاي انگيزه مشاركت بومي در زيست بوم ها براي مشاركت مديريتي با تشكيل انجمن زيست بومان عشاير جهت حفاظت از سرمايه هاي ملي پرداخته شده است. نتايج نشان داد كه اين طرح با استفاده از راهبرد تهاجميSO)) مي تواند موفقيت آميز باشد.