آلودگي آب هاي سطحي و زيرزميني درايران با تمركز بر زاگرس مركزي

هر جا سخن از آلودگي به ميان مي آيد ،آنچه بيش از هر چيز انسان را به خود مشغول مي كند موضوع آلودگي آب است. زيرا درست است كه آب سـه چهارم سطح كره زمين را فرا گرفته ،به علاوه در محيط، زيستگاه گونه هاي زيادي از موجودات آبزي است،اما منابع آب مورد استفاده انسان در خـشكيهاوجود دارند و در نتيجه محدودترند و امكان آلوده شدن آنها بيشتر است. از سوي ديگربه دليل كندي عمل اختلاط و تغييرو تحول مواد آلوده سازي كـهوارد آب مي شوند،آلودگي آب به مراتب ديرتر از ديگر آلودگيها، از جمله هوا ،زايل ميشود .با توجه به گردش آب در طبيعت ملاحظه مي شود كه اگرماده يا موادي به آب اضافه گردد ،همراه آب در طبيعت گردش ميكند و اگر اين ماده براي جانداران و سلامت انسانها مضر باشد ،يا تعادل اكوسيستمهارابر هم بزند زيانهاي غير قابل جبراني به بار خواهد آورد. در سال 1969 در مجامع علمي براي آلودگي آب تعريفي ارائه شد: آلودگي آب عبارت است از افزايش هرمقدار معرف اعم از شيميايي ، فيزيكي يا بيولوژيكي كه موجب تغيير خواص و نقش اساسي آن در مصارف ويژه‌آب بشود. طبق نظر سازمان همكاري اقتصادي و توسعه، مهم‌ترين تأثيرات فعاليت‌هاي انسان بر روي آبها در سه مورد خلاصه مي‌شود: مصرف بيش از حد آب و از بين رفتن منابع آب، و آلودگي آبهاي سطحي و زير زميني.كيفيت آب‌ها نيز بحران ديگري است كه برخي كشورها در پيش رو دارند. ميزان آلودگي برخي آب‌ها و روند افزايش آن در بسياري از نقاط كره زمين بسيار نگران‌كننده مي‌باشد. آب‌هاي سفره هاي زير زميني و رودها و درياچه‌ها منابع مهم تأمين آب شيرين هستند كه مستقيماً در معرض آلودگي توسط فعاليت‌هاي انسان قرار دارند.