آسيب شناسي اجتماعي، اقتصادي و زيست محيطي پروژه هاي انتقال آب در منطقه زاگرس مركزي

توزيع نامتوازن منابع آب نسبت به گسترش جمعيت و توسعه فعاليت-هاي كشاورزي و صنعتي در سطح كشور بحران آب را تشديد كرده و به-گونه اي كه نيمي از سطح كشور(نيمه شمالي و غربي) داراي آب كافي و در برخي موارد مازاد آب و نيمي ديگر از سطح كشور(نيمه جنوبي و شرقي) با كمبود بارش و آب روبه رو باشند بنابراين يكي از زيرساخت هايي كه اجراي آن مورد توجه جدي است طرح هاي انتقال بين حوضه اي آب مي باشد يكي از نواحي پرآب كشور منطقه زاگرس مركزي مي باشد كه رودهاي مهم كشور در آن بوجود آمده اند. در سال هاي اخير چندين طرح انتقال آب از منطقه زاگرس مركزي وخصوصاً از سرشاخه هاي كارون به نواحي مركزي كشور مورد بهره برداري و همچنين طرح هاي در دست مطالعه و بررسي مي باشد.در اين تحقيق كه به روش توصيفي و تحليلي مي باشد به بررسي و آسيب شناسي اثرات اجتماعي، اقتصادي و زيست محيطي پروژه هاي انتقال آب بر منطقه زاگرس مركزي پرداخته مي شود. بعد از تحليل اثرات و آسيب هاي مختلف اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي پروژه هاي انتقال آب بر زاگرس مركزي نتيجه كلي حاصل شد كه اين پروژه ها علاوه بر منافعي از جمله (تأمين آب شرب و كشاورزي و همچنين توسعه كشاورزي و صنعت) كه براي مقصد دارند اما داراي اثرات منفي بر محيط و جوامع مبداً انتقال دهنده آب دارند كه از مهم ترين اين اثرات خشك شدن چشمه ها و آب هاي زيرزميني، از بين رفتن روستاها و اراضي كشاورزي آن ها و مهاجرت روستاييان به شهرمي باشد.