تاثير صنعت پرورش ماهي استان چهارمحال و بختياري بر رودخانه هاي استان از ديدگاه گردشگري

به نظر مي رسد توليد شگفت انگيز اقليم منطقه زاگرس در ماهيان قزل آلاي رنگين كمان با به كارگيري رودخانه‌ها و نيز چشمه هاتي وارد شونده به آنها هزينه‌خاصي را بر محيط تحميل مي نمايد. در اين مقاله با بررسي نتايج حاصل از نمونه برداري هاي ماكروبنتوزها و بررسي استقرار واحدهاي پرورش ماهي موجود در شش رودخانه استان چهارمحال و بختياري كه بي شك بزرگترين توليد كننده ماهي قزل آلاي پرورشي در ايران است، وضعيت محتمل آينده و فرصتهاي استقرار واحدهاي پرورش ماهي مورد بحث قرار مي گيرد. توليد ماهيان سردابي با حجم زياد در كشور با كاهش قيمت و بهره برداري فزاينده از آبهاي سطحي همراه شده است. مناطق مختلف استان چهارمحال و بختياري به دليل وجود رودخانه‌هاي آن مورد توجه گردشگران قرار مي گيرد، و نتايج مطالعات نشان داد كه صنعت پرورش ماهي در زاگرس، در چهارمحال و بختياري مي تواند موجب افزايش بار آلودگي آلي و تغيير در كيفيت آب رودخانه‌هاي بررسي شده‌ي پروز، سندگان، سبزكوه، صمصامي و كاج، دينارون گردد و نيز در حال حاضر امكان استقرار بيشتر واحدهاي پرورش ماهي بسيار محدود ودر بسياري مناطق از نظر كارشناسي امكان پذير نباشد. غافل شدن و سهل انگاري در مديريت استانها از اين بخش از مديريت، با وجود افزايش توليد مي تواند كاهش پتانسيلهاي گردشگري را به همراه داشته باشد.