بررسي وضعيت اقتصادي و اجتماعي منطقه حفاظت شده سبزكوه ( مطالعة موردي: روستاي دورك شاهپوري

زندگي مردم ساكن جنگل‎هاي زاگرس نسبت به ساير نقاط كشور، پيچيده‎تر و سخت‌تر است. نبود عرصه‌هاي كار و توليد، بالا بودن جمعيت در واحد سطح و نبود توسعة اقتصادي متناسب با افزايش جمعيت، باعث وابستگي شديد مردم ساكن در اين جنگل‌ها به منابع طبيعي اين ناحيه شده است. شيوه زندگي در كنار فقر موجود در زاگرس از يك طرف و نظام كشاورزي، دامداري سنتي و رشد جمعيت از طرف ديگر، سبب شده تا عمل حفاظت، احياء و بهره‎برداري بر مبناي اصل توسعه پايدار را دچار مشكل كند. حفظ مردم بومي در منطقه‎هاي جنگلي براي حفاظت، احياء و توسعه جنگل اشتباه نيست و بايد در مدل‎هاي جديد توسعه پايدار، مردم محلي را به عنوان مهم‏ترين عامل همراه با محيط زيست در نظر گرفت. يكي از راه‎هاي نجات منابع طبيعي و جنگل هاي زاگرس و نيز جنگل‏هاي منطقه حفاظت شده سبزكوه، نهادينه شدن فرهنگ حفاظت و بهره برداري درست از منابع طبيعي در بين مردم است. دولت نيز بايد امكانات و تجهيزات لازم را براي حفاظت بيشتر از جنگل‎ها و كاهش وابستگي مردم به جنگل را فراهم كند. باتوجه به اهميت ويژه جنگل سبزكوه و قرارگيري روستاي دورك شاهپوري در اين منطقه و وابستگي معيشتي مردم به اين جنگل، اعمال روش‎هاي مديريتي مي‎توانند به تنوع زيستي اين جنگل و اقتصاد روستا كمك نمايد. بدين جهت در اين مطالعه كه از نوع توصيفي و تحليلي با استفاده از پرسش‎نامه است با بررسي سطح سواد، شغل افراد، ميزان درآمد ماهيانه، تعداد زنان و مردان روستا، امكانات روستا و ارتباط و همبستگي بين افراد روستا و جنگل سبز كوه، وضعيت اجتماعي- اقتصادي روستاي دورك شاهپوري مورد بررسي قرار گرفته است.