مقايسه امنيت رواني و تاب آوري در مردان معتاد و غيرمعتاد

اعتياد به عنوان يكي از مهمترين مشكلات و آسيب هاي اجتماعي به حساب مي آيد. در بروز اين اين پديده شوم عوامل متعددي موثر مي باشند. هدف از پژوهش حاضر مقايسه امنيت رواني و تاب آوري در مردان معتاد و غيرمعتاد شهر هرسين بود. جامعه پژوهش شامل مردان معتاد در مركز شهداي هرسين و مردان غيرمعتاد اين شهر بود كه نمونه اي 80 نفره از ميان آنان انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل دو پرسشنامه امنيت رواني مزلو (فرم كوتاه) و مقياس تاب آوري كونور و ديويدسون (SIR - DC)، مي باشد. روش پژوهش حاضر از نوع علي مقياسه اي است. تحليل داده ها به كمك نرم افزاز spss نسخه 21 و با روش تي تست مستقل براي مقياسه گروه هاي نمونه صورت گرفت. نتايج نشان داد كه مردان معتاد از امنيت رواني بسيار پايين تري نسبت به گروه غيرمعتاد برخوردارند. همچنين اين افراد تاب آوري كمتري نيز از خود نشان دادند. لذا به تصميم گيرندگان در امور پيشگيري از آسيب هاي اجتماعي توصيه مي شود امنيت رواني و تاب آوري را به عنوان عوامل موثر و مهم مرتبط با اعتياد در برنامه هاي پيشگري لحاظ نمايند.