بيستون كانون مركزي آيين هاي باستاني در زاگرس مركزي از هزاره نخست پ.م تا اواخر دوران ساساني

درطي سده اخير پژوهش هاي ارزشمندي ازسوي پژوهشگران وايران شناسان، در راستاي شناخت آيين هاي باستاني درحوزه فرهنگي خاورميانه صورت گرفته است،اما تاكنون درجهت شناسايي سيرتحول آيينهاي باستاني كه در منطقه زاگرس مركزي ايران وجود داشته ، پژوهشي صورت نگرفته است كه برمبناي آن بتوان به چگونگي وماهيت زمان وقوع ، نوع ترويج وگسترش اين آيين ها در اين منطقه دست يافت. لذا در اين جستار برپايه شواهد مادي دوران باستان، درگستره جغرافيايي زاگرس مركزي ودرقالب روش پژوهشي كتابخانه اي ، سعي در بيان اين فرضيه هستيم كه كانون تمركز عرضه و ترويج آيين ها در دوران باستان به ويژه دوره زماني هزاره نخست پ.م تا اواخردوران ساساني درمحدوده جغرافيايي زاگرس مركزي، منطقه بيستون بوده است. كه در دنياي قديم نقطه تلاقي دو جاده باستاني مهم يعني جاده ابريشم وجاده خراسان به شمار مي آمد.