بررسي روش هاي استحصال انرژي از امواج دريا و كارآيي آن ها در سواحل شمال و جنوب كشور

با استفاده از انرژي هاي پاك نظير انرژي خورشيدي، بادي، زمين گرمايي، هيدروژني، امواج دريا و غيره به جاي انرژي حاصل از سوخت هاي فسيلي از آلودگي هاي زيست محيطي و خطرات ناشي از آن جلوگيري خواهد شد. انرژي موج قطعاً يك جزء قابل توجه از انرژي هاي تجديد پذير است كه ناشي از تراكم بالاي انرژي مي باشد و اثر زيست محيطي منفي كمتري دارد. براي توليد برق از امواج دريا چهار سامانه وجود دارد كه عبارتند از ستون هاي نوساني، تضعيف كننده ها، سرريز و جاذب نقطه اي. دستگاه ستون نوساني آب (OWC) يك ساختار زير آبي است كه در آن ستوني از آب در يك لوله بدون كف يا جعبه شناور روي سطح دريا بالا و پائين مي رود و اين حركت، توليد جرياني از هوا با سرعت زياد مي نمايد كه مي تواند توربين را به حركت در آورد. در اين تحقيق سعي شده است تا با بررسي روش هاي مختلف استحصال انرژي از امواج دريا، امكان سنجي مناسب در مورد استفاده از هر كدام از تكنيك هاي مختلف در سواحل كشورمان صورت گيرد. بر اساس بررسي هاي صورت گرفته مشخص گرديد كه در خليج‌فارس، مناطقي در سواحل بوشهر، جزيره قشم و كيش مي توانند كانديد توليد برق از انرژي امواج باشند. در اين مناطق دستگاه ستون نوساني آب مي تواند به عنوان يك روش كاربردي جهت استحصال انرژي مورد استفاده قرار گيرد. در درياي خزر نيز سامانه جاذب نقطه اي براي توليد برق از امواج دريا مي تواند به عنوان گزينه برتر در نظر گرفته شود. با استفاده بهينه از انرژي برقابي به عنوان يكي از منابع اصلي انرژي هاي تجديد پذير، از انتشار ساليانه بيش از 154 ميليون تن آلاينده‌هاي كربن در ايران جلوگيري مي شود. با توجه به تجارب و مطالعات انجام شده، بهره برداري از انرژي امواج در سطح گسترده با استفاده از ژنراتورهاي خاص امكان پذير بوده كه اين امر در راستاي استحصال انرژي عظيم امواج در سواحل شمال و جنوب ايران مي بايستي مورد توجه واقع گردد.