مقايسه نتايج مقاومت برشي بين گروت و خاك بدست آمده در آيين نامه FHWA با مقادير بدست آمده از مدلسازي عددي توسط نرم افزار پلكسيس

در سال‌هاي اخير با توجه به توسعه و گسترش شهرها تعداد طبقات زيرزمين و عمق گودبرداري‌ها افزايش‌يافته است. پايداري خاك جداره‌هاي گودبرداري شده به‌عنوان يكي از مسائل مهم در مهندسي ژئوتكنيك مطرح مي‌باشد لذا شناسايي و بررسي روش‌ها و عواملي كه به كمك آن‌ها بتوان اين مشكلات را تا حد امكان رفع نمود لازم و ضروري به نظر مي‌رســد. روش اجزاء محدود به دليل توانايي-هاي چشمگيري كه در مدل سازي شرايط مختلف فيزيكي محيط دارد از برتري بيشتري برخوردار است. در حال حاضر نرم افزارهاي تخصصي و رايانه اي پيشرفته اي با قدرت محاسباتي بالا براي بررسي پايداري جداره هاي گودبرداري ها وجود دارند، از جمله مي توان به نرم افزارهاي محاسباتي بر پايه المان محدود مانند پلكسيس و ژئواسلوپ اشاره كرد. در اين تحقيق سعي شده است ابتدا با انتخاب يك خاك مبنا از كتب موجود در ژئوتكنيك، مشخصات خاك هاي انتخاب شده بدست آورده و سپس با انتقال داده ها به نرم افزار المان محدود PLAXIS 3D Tunnel v1.2 و مدل سازي نيل در ابعاد مورد نظر، نتايج مورد نظر از جمله مقاومت باندگروت و خاك، مقدار نيروي لازم جهت بيرون كشش نيل از خاك وضريب كاهش مقاومت برشي برداشت شد و با بررسي نتايج بدست آمده مشاهده شد كه با افزايش طول نيل مقدار نيروي بيرون كشش افزايش و مقاومت باند گروت و خاك كمتر شده و نتايج بدست آمده مطابقت نسبي با مقادير بيان شده در آيين نامه FHWA دارد.