شهرهاي جديد بهعنوان الگوي ارزيابي مديريت دولتي درشهرنشيني معاصر

براساس تحقيقات به عمل آمده توسط سازمان ملل متحد درهرثانيه سه نفر و روزانه حدود 250هزار نفر برجمعيت جهان افزوده مي شود كه خود عاملي برافزايش شهرنشيني است برپايه همين تحقيقات حدود 95 درصد رشد جمعيت دركشورهاي رو به توسعه اتفاق مي افتد كه كشور ايران جزئي ازاين كشورهاست درايران همره با نفوذ استعمار و از سال 1300 به بعد شهرنشيني و شهرسازي توسط دولت وارد مرحله تازه اي شد اما آغاز دگرگوني هاي شديد و تاثير پذيري از رشد سرمايه داري را ميتوان از اوايل حكومت پهلوي دانست چرا كه درزمان حكومت قاجار سرمايه داري نتوانست آن طور كه مي خواست براقتصاد و جامعه ايران حاكم شود به طور كلي تجربه ايران درايجاد شهرهاي جديد دردو مقطع زماني قبل و بعدازانقلاب و دردو زمينه شهرهاي مسكوني و مرتبط با واحدهاي صنعتي و نفتي قبل ازانقلاب و حركت جديد برنامه ريزي و طراحي شهرهاي جديد بعدازانقلاب قابل بررسي است اما برنامهريزي و طراحي شهرهاي جديد يك فرايند بوده و اجزاي آن به مثابه عواملي دريك جريان و سيستم پويا درحال تاثير و تاثرهستند.