بررسي دلايل ناكارآمدي معماري سنتي درمعماري معاصر ايران

از بين رفتن ارزشهاي معماري بومي به صورت كالبدي موجب حذف برخي از كاركردهاي آن درمعماري معاصر شده است و ترك ساكنان بافتهاي تاريخي و جايگزيني افراد مهاجر نشين و طرد شده جامعه و عدم درك درست اين افراد ازارزشهاي بافتهاي تاريخي و عدم وجودامكانات شهروندي اين بافتهاي ارزشمند راتبديل به بافتهاي فرسوده و مساله دار كرده است لذا بازيابي كاركردها يك مساله اساسي به شمار مي رود و كشف پتانسيلهاي نهفته درمعماري بومي مي تواند باعث تسريع درحل مسائل و ابهامات عصر حاضر گردد و همچون مشعلي دريافتن راهي به سوي اينده شعله ور خواهد بود دربعضي موارد مشاهده شده است كه يك فضاي ارزشمند تاريخي دراين بافت ها به صورت كاملا برعكس عمل نموده و تبديل به معضل شدها ست ازطرفي نمي توان همه خانه هاي اين مناطق را تبديل به هتل يا رستورانهاي سنتي نمود مقاله حاضر به طور اخص سعيدرشناسايي موارد عدم تعادل هويت فرهنگي بين گذشته و آينده و مضامين مشترك اين دو مقطع تاريخي مي پردازد.