مديريت تقاضاي آب زمينه‌ساز صلح، ثبات و توسعه پايدار

روند افزايشي تقاضاي آب در جهان مسئله‌اي اجتناب‌ناپذير است. با توجه به رشد جمعيت، گسترش صنعت، بالا رفتن سطح بهداشت و رفاه عمومي، سرانه منابع تجديدشونده مانند آب رو به كاهش است. در كشور ما نيز صرف‌نظر از مشكل كم‌آبي، مشكلات طبيعي و جغرافيايي همچون شرايط اقليمي، توزيع نامناسب مكاني و زماني بارندگي، بالا بودن ميزان تعرق، شور شدن آب‌هاي شيرين و مشكلاتي نظير تلفات مصرف آب مزيد بر علت است. بيش از دو دهه است كه جهان دريافته است، در مديريت منابع آب بايد بيشتر به مديريت تقاضا تا مديريت عرضه توجه كرد. به‌طوركلي اقداماتي كه بر كيفيت و كميت آب ورودي به يك سيستم مصرف مؤثر هستند، بخشي از مديريت عرضه و هر آنچه بر مصرف و يا اتلاف آب پس‌ازآن مؤثر است مديريت تقاضا است. برنامه‌ريزي دقيق به‌منظور بهره‌برداري بهينه از منابع آب نيازمند كسب اطلاعات از عوامل عمده تأثيرگذار بر تقاضاي آن است. اين عوامل شامل موارد اجتماعي- فرهنگي، فني- مهندسي، اقتصادي- تعرفه‌اي و قانوني - آئين‌نامه‌اي بوده و تحت رويكردهاي چهارگانه مديريت مصرف آب بيان‌شده و لازم است به‌صورت يكپارچه، جامع، فراگير و پويا جهت اصلاح الگوي مصرف به كار گرفته شود.