نقش فرهنگ سازي در اصلاح الگوي مصرف در سنين كودكي

در ايران يكي از عوامل محدود كننده اصلي توسعه فعاليتهاي اقتصادي در دهه هاي آينده كمبود آب به شمار مي رود . متأسفانه در كشور ما هنوز استفاده مطلوب از آب به شكل يك فرهنگ جايگاه خاص خود را پيدا نكرده است، به همين جهت دستيابي به تعادل نسبي در زمينه عرضه و مصرف آب يك اصل اساسي و ضروري است كه اين مهم جز با ايجاد يك نظام جامع مديريت آب ميسر نيست .مجموعه اقداماتي كه تاكنون در كشور در ارتباط با تأمين آب كشاورزي، شهري و صنعتي انجام شده، عمدتاً در زمينه مديريت توليد و عرضه آب بوده است و كمتر توجهي به مديريت مصرف گرديده است. در نگرش جديد جهاني، آب كالايي اقتصادي - اجتماعي و به عنوان نياز اوليه انسان محسوب مي شود . هر چند آب يكي از منابع تجديد شونده به شمار مي رود، اما مقدار آن محدود است . با توجه به رشد جمعيت، گسترش صنعت، بالا رفتن سطح بهداشت و رفاه عمومي، سرانه منابع تجديد شونده رو به كاهش مي باشد. از اين رو شايد بهتر باشد قبل از اين كه با بحران مواجه شويم و كار به جايي برسد كه مجبور شويم به كارهاي ناخوشايند دست بزنيم به غني سازي فرهنگ صحيح مصرف و آموزش به كودكان در سنين خرد سالي بپردازيم تا عمل الگوي صحيح مصرف به عادت فرزندانمان تبديل شود و اين كار را با ميل و رغبت انجام دهند نه اين كه، از روي اجبار و از سر نارضايتي بخواهند كاري را به زور انجام دهندكه علاج واقعه قبل از وقوع بايد كرد.