جلوگيري از تشديد وضعيت بحراني منابع آب

در حال حاضرحدود 30 در صد از آب مورد استفاده در كشوراز آب سدها و بيش از 55 درصد از چاهها تامين مي گردد كه در اغلب مناطق فلات مركزي تنها منبع مطمئن آب در فصول مختلف سال براي مصارف شرب، صنعت و كشاورزي مي باشد. تعداد چاههاي كشور طي بيست سال گذشته از 336 هزار حلفه به حدود 650 هزار حلقه (%93 ) افزايش يافته است در حاليكه ظرفيت برداشت( تخليه) طي اين مدت 36 % افزايش يافته است. همچنين علي رغم افزايش چاهها، ميزان برداشت طي شش سال گذشته تقريبأ ثابت مانده است. افزايش تعداد چاهها ضمن مصرف انرژي بيشتر نتيجه اي جز كاهش آبدهي چاهها، چشمه ها و قنوات را ندارد، به نحوي كه متوسط آبدهي هر چاه از 147 هزار متر مكعب درسال در دهه شصت به نصف يعني 77 هزار متر مكعب كاهش يافته است كه يكي از تبعات آن كاهش سطح زيركشت و غيراقتصادي شدن توليدات بخش كشاورزي مي باشد. ضمناٌ برداشت از ذخائر تجديدپذير ديربازده آبخوان ها شدت يافته است وكسري حجم ساليانه مخازن بلند مدت كشورعلي رغم الزام به كاهش تدريجي آن درقا نون برنامه پنجساله سوم و چهارم توسعه، از 5/1 ميليارد متر مكعب در دهه ي هفتاد به بيش از 9 ميليارد مكعب در دهه هشتاد رسيده است. درنتيجه از مجموع 609 محدوده مطالعاتي كشور 499 محدوده مطالعاتي با افت شديد و نگران كننده سطح آب زيرزميني مواجه گردند و در حال حاضر 291 محدوده (دشت) ازنظر برداشت آب ممنوعه و بحراني اعلام شده وميزان افت ساليانه سطح سفره آب زيرزميني در اغلب دشتهاي بين 1تا 3 متر در سال رسيده كه پيامدهاي مخرب بسياري را بهمراه داشته است.