رايحه درماني به كمك روغنهاي فرار گياهان دارويي

رايحه درماني عبارت است از استفاده از روغن هاي فرار گياهي در درمان بيماريها، كاهش فشارهاي عصبي، گندزدايي و كنترل ساير مشكلات بهداشتي و سلامتي. استفاده از روغنهاي فرار گياهي در راستاي مقاصد درماني در طب سنتي چنين، هند، ايران و روم به 6000 هزار سال پيش باز مي گردد. عطرها، رايحه ها و داروهاي توليدي در مراسم معنوي، درماني، بهداشتي و تشريفاتي مكرراً مورد استفاده قرار گرفته اند. روغن هاي فرار به عنوان يكي از متابوليت هاي ثانويه در گروهي از گياهان دارويي توليد و در اندام هاي خاصي از آنها تجمع مي يابند. نحوه عمل احتمالي اين تركيبات به انتشار موثر پيام، تغيير خصوصيات غشايي، تحريك سيستم ليمبيك، اختلال در زنجيره انتقال الكترون و در مسير فسفوريلاسيون اكسيداتيو، ممانعت از انتقال غشايي كلسيم و مهار پروستاگلاندين ها مرتبط است. اين متابوليتها در فعاليت ضدباكترياي و ضد قارچي، حافظه و احساسات، در كنترل ضربان قلب، فشارخون، استرس، تنفس و تعادل هورموني دخالت دارند. استفاده تدخيني يا ماليدني روغن هاي گياهي در سال هاي اخير به عنوان يك روش درماني مكمل، توجه زيادي را به خود جلب كرده اند؛ اگرچه استفاده غيرعلمي و غيراصولي از اين تركيبات نيز مي تواند منجر به ايراد صدماتي به سلامت بدن شود.