تحليل كميت و كيفيت بهره برداري گونه هاي دارويي از مراتع شهرستان چناران

در حال حاضر كشور ايران با يش از ۲ هزار گونه گياهان دارويي، رتبه پنجم دنيا را به لحاظ تنوع گونه گياهي به خود اختصاص داده است. اما متاسفانه عدم وجود مديريت پايدار در حفظ گونه هاي دارويي مرتعي كشور و برداشت بي رويه در اين زمينه گاها موجب زوال گونه هاي متنوع دارويي مراتع گرديده است. لذا تحقيق حاضر باهدف تحليل كميت و كيفيت بهره برداري گونه هاي دارويي از مراتع شهرستان چناران صورت گرفته است. روش تحقيق توصيفي- تحليلي و از جنبه هدف پژوهشي كاربردي مي‌باشد، تجزيه‌وتحليل داده‌ها به كمك نرم‌افزار SPSS انجام شده است، واحد تحليل در اين مطالعه 245 خانوار روستايي در 16 روستاي شهرستان چناران بوده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه در كليه روستاهاي مورد بررسي، روستائيان به برداشت گياهان دارويي (عمدتا زيره سياه، آنغوزه، كاكوتي، چاي كوهي و آويشن) از مراتع مي پردازند، روستاهاي رادكان، اسجيل و بقمچ به ترتيب با 56، 49 و 39 خانوار روستايي بالاترين بهره برداران از مراتع را در بين روستاهاي مورد بررسي به خود اختصاص داده اند. در بين گياهان برداشتي از مراتع حجم برداشت آنغوزه و زيره سياه بيشتر از ساير گياهان بود كه لزوم برنامه‌ريزي و استفاده مطلوب، منطقي و بهينه از اين منابع ضرورتي اجتناب ناپذير است.