كسب‌وكار اجتماعي شيوه‌ي نوين كارآفريني، مفاهيم و تفاوت‌هاي آن با كارآفريني اجتماعي

امروزه كارآفريني و سازمان‌هاي پرورش كارآفرين به سرعت در حال گسترش است و كارآفريني مهم ترين راه حل ايجاد اشتغال و توسعه اقتصادي شناخته مي‌شود. در سال‌هاي اخير در كنار كارآفريني مفاهيم ديگري مانند كارآفريني اجتماعي وكسب وكار اجتماعي معرفي شده‌اند كه از نظر مفاهيم بنيادي با يكديگر تفاوت دارند. كارآفريني به دنبال ايجاد كسب‌وكار براي كسب سود است و كارآفريني اجتماعي به دنبال حل معضلات اجتماعي از طريق كسب‌وكار و كسب سود مي‌باشد؛ يعني به‌صورت توامان دو هدف درآمدزايي و حل معضلات اجتماعي از طريق كسب‌وكار را دنبال مي‌كند اما كسب‌وكار اجتماعي تنها به دنبال حل معضل اجتماعي است به صورتي كه كسب‌وكار تنها هزينه خودش را در مي‌آورد و اگر سودي حاصل شود دوباره براي حل موضوع، سرمايه‌گذاري مي‌شود كه نهايتا در اين نوع از كسب‌وكار سودي به سهامدار يا سهامداران تعلق نمي‌گيرد. پيدايش شكل‌هاي جديد سازماني، از جمله مسائل مهمي است كه در حوزه «جامعه‌شناسي سازمان» مورد بررسي و مطالعه قرار مي‌گيرد و به عقيده اكثر محققان، يكي از پيچيده‌ترين موضوعات در اين حوزه مي‌باشد. پيدايش كسب‌وكارهاي اجتماعي در دنيا، هم از اين بعد كه فرم جديدي از كسب‌وكار محسوب مي‌شوند و هم از اين جهت كه بالقوه تاثيرات اجتماعي زيادي به همراه خود خواهند داشت، بسيار مهم بوده و لذا بررسي و كاوش در اين حوزه مطالعات، از اهميت بسيار زيادي برخوردار مي‌باشد. يكي از مهم‌ترين عوامل پايداري كسب‌وكار ريشه‌دار بودن در فرهنگ جامعه و حل كردن معضلات جامعه از طريق كسب‌وكار است. لذا در اين مقاله كسب‌وكار اجتماعي به عنوان راه حل پايدار و مناسب جامعه براي حل اين معضل اجتماعي معرفي مي شود.