بررسي كاركردهاي اجتماعي وقف در بهبود رفاه اجتماعي

توسعه امري است پويا، متحرك و چندبعدي كه همواره بايد نيازهاي حياتي و اجتماعي انسان را پاسخ دهد و با محور قرار دادن اجتماع و مردم به عنوان عامل و نافع اصلي توسعه اموري از قبيل امنيت، شادي، رفاه، آزادي، انسجام و صلح را براي آنان فراهم آورد. با توجه به تجارب تلخ سه دهه توسعه جهاني از سال 1950 تا 1980 براي تحقق توسعه در هر جامعه، نبايد آن را پديده اي فراگير و همه جانبه درنظر گرفت، بلكه توسعه را بايد فرايندي براي پاسخ به نيازهاي جامعه اي خاص دانست كه منطبق با ماهيت و ساختار آن جمعه باشد؛ چراكه توسعه بدون توجه به واقعيت ها و توانايي هاي موجود در جامعه¬ي هدف هرگز به وقوع نخواهد پيوست. بنابراين براي شناسايي نيازها و توانايي هاي جامعه در عرصه توسعه و رفاه اجتماعي چاره اي جز مطالعه ارزش ها و واقعيت ها و تاريخ آن جامعه وجود ندارد تا با شناخت اين مقولات موجود در هر جامعه، نيازها و ضروريات آن تعيين و تشخيص گردد. در اين بين يكي از پتانسيل¬هاي مهم و برخاسته از فرهنگ اسلامي-ايراني در جامعه ما، اعمال خيرخواهانه¬ي حمايتي مانند وقف است. از اين رو پژوهش حاضر به شيوه كتابخانه اي و اسنادي درصدد است تا پديده وقف را از بُعد اجتماعي مورد بررسي قرار دهد. بر مبناي مطالعات و پژوهش ها و مشاهدات محقق، برخي از كاركدهاي اجتماعي وقف شامل موارد زير مي شود: تأمين و بهبود سرمايه انساني، توليد كالاها و خدمات عمومي، توسعه¬ي فرهنگي، امنيت، خلق فضاهاي شهري، عدالت، مسئوليت اجتماعي و توسعه ارزش هاي الهي و معنوي.