امور خيريه به مثابه سرمايه اجتماعي

سرمايه اجتماعي يكي از مفاهيم مهم و پركاربرد در طيف وسيعي از حوزه هاي علوم اجتماعي است. با وجود اينكه طي دو دهه گذشته اين مفهوم از اقبال خوبي در بين محققان برخوردار شده است و حتي وارد گفتگوهاي روزمره و ادبيات مردان سياست شده است، تأمل در راهبرد هاي ارتقاي اين نوع سرمايه براي بهره مندي از منافع آن چندان توسعه يافته نيست، نوشتار حاضر در همين راستا كوشيد تا با استفاده از روش مطالعه اسنادي وكتابخانه‌اي به پاسخگويي اين سوال بپردازد كه آيا امورخيريه مي‌تواند جامعه را به سمت برخورداري از سرمايه اجتماعي رهنمود كند؟ براي پاسخگويي به اين سوال ابتدا به بررسي پژوهش‌هاي انجام شده در اين رابطه و تعاريف مفهوم متغيرهاي مورد نظر پرداخته شد و سپس با استفاده از نظريات نظريه پردازان مختلف به بررسي و تحليل سوال پژوهش پرداخته شد. نتايج اينگونه بدست آمد كه مشاركت در امور خير سبب افزايش همبستگي اجتماعي، تقويت مسئوليت اجتماعي افراد، مردمي شدن حمايت‌هاي اجتماعي افراد، حضور مردم در عرصه كمك به محرومين، فقيريابي و شناسايي نيازمندان واقعي، بهسازي و تمهيد افكار عمومي و پيشگيري از فقر خوهد شد و تقويت هر يك از اين متغيرها مي تواند سبب افزايش سرمايه اجتماعي بين مردم شود.