بررسي مقايسه اي رضايت شغلي در ميان كاركنان مؤسسات نيكوكاري دولتي و غيردولتي

رضايت شغلي از عوامل مهم افزايش بهره‌وري، دلسوزي كاركنان نسبت به سازمان، تعلق و دلبستگي آنان به محيط كار و افزايش كميت و كيفيت كار بر قراري روابط خوب و انساني در محل كار، ايجاد ارتباطات صحيح، بالا بردن روحيه و ايجاد علاقه به كار و كاهش استرس است. كاهش رضايت شغلي، آمار زياد غيبت ها ، پائين بودن بازده كار و جابه جايي و انتقال كاركنان و عدم اخلاق كاري را موجب مي‌شود. كاركنان مؤسسات نيكوكاري بدليل ماهيت شغل و فعاليت خود كه با اقشار آسيب ديده و محروم سروكار دارند، لازم است كه با سعه صدر و انرژي كافي با مخاطبين خود رابطه برقرار كنند كه اين امر به نوبه خود با رضايت شغلي كاركنان مرتبط است. از آنجاكه رضايت شغلي از عوامل مختلف فردي، گروهي، سازماني و فراسازماني ناشي مي شود و همچنين بر فاكتورهاي مختلفي نيز تأثير مي گذارد، پژوهش حاضر در پي بررسي و مقايسه رضايت شغلي در بين كاركنان مؤسسات نيكوكاري است. جامعه ي آماري پژوهش حاضر كل كاركنان مراكز نيكوكاري دولتي (كميته امداد و بهزيستي) و غيردولتي شهر شيراز است كه 134 نفر از آن ها بعنوان نمونه و بصورت تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. همچنين براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه رضايت شغلي مينه سوتا استفاده شد كه اعتبار آن در پژوهش هاي گوناگون داخلي و خارجي به تأييد رسيده است. يافته هاي حاصل از تجزيه و تحليل اطلاعات، نشان دهنده ي اين است كه رضايت شغلي كاركنان در بين مراكز غيردولتي بيشتر از بهزيستي و كميته امداد است. همچنين نتايج حاكي ازين است كه زنان كارمند اين مراكز، بيش از مردان از شغل خود راضي هستند. بعلاوه بين سطح تحصيلات متوسط يعني فوق ديپلم در ميان كاركنان و رضايت آن ها از شغلشان رابطه وجود داشت.