بررسي ساختار روايي شاهزاده پارس: شنهاي زمان

A Review on the Narrative Structure of Prince of Persia: the Sands of Time

روايت شناسي دانشي است كه به تجزيه‌وتحليل روشمند ساختار روايي آثار هنري در قالب هاي مختلف مي پردازد. يكي از اين قالب ها، بازي هاي رايانه اي است كه امكان ارائه روايت داستاني براي كاربران خود را فراهم كرده است؛ به‌طوري‌كه امروزه كاربر بازي رايانه اي نه‌تنها نسبت به عمل روايت منفعل نيست، بلكه از طريق تعاملي بودن بازي-هاي رايانه اي نقشي فعال بر عهده دارد. اين نقش فعال كه منجر به فراگير شدن بازي هاي رايانه اي شده است، زمينه هاي لازم براي برقراري ارتباط بيشتر كاربر با محيط داستاني بازي رايانه اي را فراهم مي كند. اين‌گونه است كه توجه به ساختار روايي بازي هاي رايانه اي امري اجتناب ناپذير جلوه مي كند. بدين‌جهت مقاله حاضر براي اولين بار با انتخاب روايت داستاني در يك بازي رايانه اي در كشور، تلاش مي كند ساختار روايي آن را بر اساس دو الگوي پيرنگ و كنشگران ارزيابي كند. بازي رايانه اي انتخاب‌شده، شاهزاده پارس: شن هاي زمان است. بدين منظور، اين مقاله ضمن معرفي الگوي پيرنگ و كنشگران، به تطبيق اين الگوهاي روايت شناسي بر اين اثر مي پردازد و با استفاده از يافته هاي به‌دست‌آمده، ساختار روايي آن را مورد تحليل و ارزيابي قرار مي دهد.