رابطة «معرفت ديني» و «حيات معقول» در نظام فكري علامه جعفري«ره»

انسان، كانون انديشه‌هاي علامه جعفري و «حيات معقول»، قلة مباحث ايشان دربارة انسان است. از نظر ايشان حيات معقول براي انسان، بدون شناخت حقايق هستي ناممكن است و شناختي كه شرط تحقق حيات معقول است، «شناخت مذهبي» يا همان «معرفت ديني» است. معرفت ديني، معرفت حكايتگر متعلق به حقايقي است كه تعلق نفس انساني به آنها، همان حيات معقول است؛ البته تعلقي وجودي و عيني نه صرفا ذهني و مفهومي. بنابراين، تعريف علامه از حيات معقول، به «فعليت يافتن همة استعدادهاي انسان، در راه وصول به حقيقت غايي هستي» و «سير در مسير جاذبة ربوبي» ناظر به درك وجودي حقايق هستي توسط انسان است. بنابراين، معرفت ديني، به معناي درك حضوري حقايق ديني، شرط لاينفك تحقق حيات معقول در وجود انسان است.