بازشناسي مفهوم زيبايي با تاكيد بر انديشه علامه جعفري (بررسي ابعاد ،ويژگيها و ارتباط زيبايي با حقيقت )

موضوع هنر و زيبايي و زيبايي شناسي از گذشته هاي دور تا كنون به عنوان يكي از ابعاد مهم زندگي انسانها و بعد مهمي از فلسفه، مورد توجه عام و خاص بوده است. رويكرد فلسفي در زيبايي شناسي به بررسي چيستي، چرايي، ريشه-ها، علل و ضرورتها و تحليل آن ها، موضوع مي پردازد. هدف اين مقاله تبيين مفهوم زيبايي از منظر انديشه هاي علامه جعفري و نيز تحليل فلسفه زيبايي شناسي، از ديدگاه ها و انديشه هاي نظريه پردازان موضوع زيبايي است. سيرانديشه-هاي زيبايي شناسي نشان مي دهد كه اين امر ، قبل از ظهور فلسفه يونان ، زيبايي در ارتباط با آيين هاي نيايشي و داراي ماهيتي اساطيري بوده است كه در دوره فلسفي، بصورت منطقي و استدلالي با آن برخورد شد. در ادامه از نگاه خدامحوري قرون وسطي گذر نموده، به نگرشهاي ذهني و عيني و ... زيبايي شناسي دوران معاصر رسيد. پژوهش حاضر با هدف تبيين مفهوم زيبايي و ويژگيهاي آن از ديدگاه اسلامي، از نظريه زيبايي شناسي علامه جعفري، استفاده مي نمايد. بطوريكه ضمن مرور ديدگاههاي صاحبنظران، با روش تحقيق تحليلي و تفسيري و تطبيقي و شيوه هاي مطالعه اسنادي و تحليل محتواي كيفي متون استفاده گرديد. در اين مقاله مفهوم زيبايي از ديدگاههاي مختلف و ويژگيهاي پديده زيبا و چگونگي ادراك زيبايي و سطوح مختلف آن تبيين مي شود. و در نهايت ارتباط حقيقت با زيبايي و نقش دانايي ، تفكر، ارزشها و اخلاق در ادراك زيبايي تحليل و نتيجه گيري شده است. از ديدگاه علامه جعفري، زيبايي داراي سطوح چهارگانه اي است كه زيبايي هاي محسوس طبيعي تا جمال مطلق الهي را در برمي گيرد. اين نظريه، بالاترين درجه زيبايي را در انطباق آن با حقيقت و معيارهاي اسلامي و فطري مي داند، بطوريكه جمال مفهومي آميخته با خير و نيكي بوده و ارزش زيبايي هر پديده در گرو بهره مندي از حقيقت و انطباق با معيارهاي اصيل الهي مي باشد.