بررسي تطبيقي مفهوم‌شناسي هنر براي هنر و ديدگاه زيبايي‌شناسي علامه جعفري

نظريه‌ي هنر براي هنر امروزه از نظريه‌هاي مطرح در حيطه‌ي هنر و زيبايي‌شناسي مي‌باشد كه عده‌اي را نيز به خود جذب كرده است. صاحبان اين تفكر هدف از هنر را به پرداختن صرف به هنر، بدون دخالت ساير مسائل در آن اختصاص داده‌اند. يكي از مخالفان اين تفكر علامه محمدتقي جعفري از علماء و فلاسفه‌ي بنام اسلامي مي‌باشد. علامه مطالعات متعددي در حوزه‌ي هنر و زيبايي‌شناسي اسلامي و غربي داشته است و اصول كامل و جامعي را براي هنر اسلامي تبيين نموده است و دلايل بسياري براي اثبات نقص رويكردهاي زيبايي‌شناسي غربيان ارائه كرده است. اهميت اين موارد ضرورت انجام اين پژوهش را ايجاد نموده است تا بررسي آراء و نظرات علامه در مورد هنر و مقايسه‌ي آن با مباني مكتب پارناس با رويكردي توصيفي- تطبيقي و با استناد به داده‌هاي كتابخانه‌اي و اسنادي صورت گيرد و وجوه مختلف نظرات علامه و نيز اصول مكتب پارناس درباره‌ي هنر روشن شود و نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه مكتب پارناس و نظريه‌ي هنر براي هنر يك نظريه‌ي كاملاً سطحي و متأثر از شرايط نابسامان اجتماعي است كه داراي نواقص بنيادين مي‌باشد و بررسي قياسي آن با نظرات علامه جعفري درباره‌ي هنر اين نواقص را ملموس‌تر كرده است. بدين ترتيب آراء زيبايي‌شناسي علامه جعفري با استناد او به مكتب اصيل اسلام جامعيت زيبايي‌شناسي اسلامي را نشان مي‌دهد.