صور خيال و سبك در ديوان نعيم فراشري

اين پژوهش به صور خيال در ديوان نعيم فراشري مي¬پردازد. اهميت اين پژوهش آن¬جايي نمود پيدا مي¬كند كه با شناخت چگونگي استفاده از زبان فارسي براي بيان مكنونات دروني، توسط يك شاعر غير فارسي زبان، مي¬توان به جهان بيني و ميزان تاثير پذيري او از بزرگان زبان و ادب فارسي پي برد. اين پژوهش تلويحا نشان دهنده وسعت قلمرو زبان فارسي و علاقه¬مندانش خارج از مرزهاي ايران نيز است. در اين پژوهش سعي شده پر بسامدترين صور خيال در ديوان فراشري بر اساس نامگذاري¬هاي بلاغي مشخص شود. نتيجه اين كه تشبيهات ساده و محسوس و پس از آن استعاره مكنيه، از بيشترين بسامد برخوردار است. تلميح، مجاز و كنايه به ندرت در سروده¬هاي فراشري ديده مي¬شود. استفاده زياد از تشبيهات محسوس به محسوس و وصف¬هايي كه از طبيعت مي¬شود، تداعي كننده سبك خراساني است.

This article will discuss about images in naEm farasheris poem book. The important point about this research is showing Effect of iranian culture on a not-persian poet based on his usage of Persian language for saying his inner feelings. This article also shows us the popularity of Persian language in world out of iran in an indirect way. This article tries to define most frequent images in naEm farasheris poem book in rhetorical names way. Result of this research shows us that simile and after that characterization are the most frequent images. Allusion, trope and mytonomy are very rare in his poems. Frequent usage of touchable to touchable similes and describes of nature makes us feel like khorasani style titles.