بررسي سازوكار اجرايي قراردادهاي مشتقه آب و هوا، ابزاري جهت پوشش ريسك بلاياي طبيعي در صنعت كشاورزي

در حال حاضر، صنعت كشاورزي كه از آن بعنوان يك صنعت مادر ياد مي شود، با ريسك هاي متعددي روبرو مي باشد و اين امر سبب كاهش تمايل سرمايه گذاران به سرمايه گذاري در اين صنعت گرديده است. برخي از اين ريسك ها از جمله ريسك بلاياي طبيعي، ريسك هاي خاص اين صنعت محسوب مي شود. كشورهاي توسعه يافته به منظور پوشش ريسك مذكور از ابزارهاي گوناگوني از جمله ابزار مشتقه آب و هوا استفاده ميكنند. ابزار مشتقه آب و هوا همانند ساير ابزارهاي مشتقه كه در بازارهاي مالي مورد استفاده قرار ميگيرند، بر مبناي دارايي پايه خود ارزشگذاري شده با اين تفاوت كه دارايي پايه آن را شاخص دما، بارش باران، بارش برف و ... تشكيل ميدهد. در اين پژوهش به بررسي كامل ماهيت قراردادهاي مشتقه آب و هوا كه در دو قالب قرارداد آتي آب و هوا و قرارداد اختيار معامله آب و هوا در حال حاضر مورد داد و ستد قرار ميگيرد پرداخته شده است. سازوكار اجرايي اين قراردادها همانند ساير قراردادهاي مشتقه بوده با اين تفاوت كه دارايي پايه آن، شاخص هاي آب و هوا ميباشد. بررسي هاي بعمل آمده پيرامون مزاياي اين قراردادها از بعد اقتصادي و مالي حاكي از آن است كه قراردادهاي مذكور در پوشش ريسك هاي ناشي از بلاياي طبيعي كه بر صنايع مختلفي چون انرژي، كشاورزي، حمل و نقل و ... موثر هستند، نقش بسياري قابل توجهي دارد.