رابطه ي بين جهتگيري مذهبي با محوريت عفاف و حجاب و سلامت روان زنان

زمينه و هدف: امروزه سلامت روان يكي از شاخص هاي توسعه‌يافتگي كشورها و يكي از جنبه هاي مفهوم كلي سلامت است و باورهاي مذهبي يكي از مولفه هاي تاثيرگذار بر سلامت روان به شمار مي آيد. باوجود اين جهت‌گيري مذهبي دروني و بيروني، مي تواند تاثيرات متفاوتي بر زندگي افراد داشته باشد. به همين منظور هدف پژوهش حاضر تعيين همبستگي جهت‌گيري مذهبي با سلامت روان زنان مراجعه كننده به واحد سلامت روان مركز بهداشت مشهد مي‌باشد. موادّ و روشها:پژوهش حاضر از نوع توصيفي بود كه به روش همبستگي انجام شد. جامعه ي آماري مورد مطالعه شامل كليه ي زنان مراجعه كننده به واحد سلامت روان مركز بهداشت ثامن مشهد در سال 1395 كه 180 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. براي انتخاب حجم نمونه از روش تصادفي استفاده شد. جهت جمع‌آوري اطلاعات از پرسش نامههاي استاندارد سلامت عمومي و جهت‌گيري مذهبي آلپورت استفاده گرديد. دادههاي حاصل از پژوهش توسط روش آماري همبستگي پيرسون در نرمافزار SPSS تجزيه و تحليل شد. يافته‌ ها:براساس يافته‌ها بين جهت‌گيري مذهبي بيروني با مولفههاي سلامت روان همبستگي مثبت (1 هزارمP= ) و بين جهت‌گيري مذهبي دروني با مولفههاي سلامت روان همبستگي منفي وجود دارد (1 هزارمP= ). به اين معني كه زنان مورد مطاله در اين تحقيق با جهت‌گيري مذهبي دروني از سلامت عمومي بهتري برخوردارند. نتيجه گيري:با توجه به تاثير جهت‌گيري مذهبي بر كيفيت سلامت روان در افراد به نظر مي رسد در تدوين برنامه هاي اشاعه و ترويج فرهنگ ديني و مذهبي و همواركردن راه به سوي جامعه اي معنوي و سالم، مي توان بيشتر بر جنبه هاي معنوي و دروني مذهب تاكيد كرد .