اختلال دوقطبي: تشخيص،پيشگيري و درمان

توجه ويژه روانشناسان به اختلالات خلقي باعث گرديد كه مطالعات بسياري در اين زمينه به وجود آيد. اختلال دوقطبي مثال واضحي از گونه بيولوژيك يك بيماري رواني است.اگرچه علل اختلال دوقطبي بطور كامل شناخته نشده است. با اين حال، طيف وسيعي از عوامل خطر مورد شناسايي قرار گرفته اند.در اين ميان يكي از موضوعات بحث انگيز،تشخيص و مداخله اوليه در اختلال دوقطبي است. مشخص شدن نوع اختلال در مراحل اوليه ي بيماري مي تواند در انتخاب درمان مناسب بسيار كمك كننده باشد. در ايـن مقالـه به تشخيص و علل اختلال دوقطبي بطور اجمالي پرداخته شده است. همچنين مداخلات يشگيرانه و درمان آن مـورد بحث قرار گرفته است. بطور كلي عوامل اصلي اختلال دوقطبي را مي توان به سه دسته زيستي ،رواني و اجتماعي تقسيم بندي كرد.كه هر كدام بر يكديگر تاثير مي گذارد. نتيجه گيري: با كمي دقت در تحقيقات در دو دهه گذشته و با توجه به تغيير وضعيت اجتماعي شيوع اختلال دوقطبي نسبتا يكسان بوده است.اين مسئله بيانگر اين مطلب بوده است كه تغيير وضعيت اجتماعي،افراد و شرايط مربوط به زندگي هيچكدام به تنهايي نمي تواند عامل مستعد كننده اختلال دوقطبي باشد. به احتمال زياد تلفيقي از عوامل زيستي و رواني- جتماعي نتيجه نهايي را در بروز اختلال دوقطبي مشخص خواهد كرد. بايد اذعان داشت كه بيماري دوقطبي گونه ي بيولوژيك يك بيماري رواني است.بيماري دوقطبي قابل كنترل است.شايد بتوان آن را مانند بيماري بيولوژيكي قند، بيماري نمك ليتيم قلمداد كرد. مانند بيماري قند كه همواره نيازمند استفاده از دارو است بيماري نمك هم همين حالت را خواهد داشت. نگاه جديد به اختلال دوقطبي باعث مي گردد تا تحمل افراد در مقابله با بيماري و كنترل آن افزايش يابد.