تحليل فضايي مصرف انرژي صنايع ايران در ارتباط با گرمايش زمين

تعديل و حل مسئله گرمايش زمين، نيازمند اصلاح بسياري از رفتارهاي انساني و برنامه ريزي كشورها در زمينه هاي گوناگون و همچنين، داشتن توجهاتي در سطوح محلي و ميكرو ناحيه اي است. يكي از زمينه هايي كه ارتباط مستقيمي با ميزان انتشار گازهاي گلخانه اي در جو دارد و به نوعي در ارتباط با تغيير اقليم است، «ميزان انرژي» در جوامع بوده كه در بخش هاي مختلف مصرف مي شود. بدين سان، شدت مصرف انرژي به عنوان يك شاخصي كه هم در توسعه اقتصادي و رفاه نقش دارد، پارامتري براي ميزان زيست آلوده كنندگي هر واحد جغرافيايي فضا نيز مي توان در نظر گرفت. ايران به عنوان يكي از كشورهايي كه اتكاي بالايي بر توليد و مصرف سوخت هاي فسيلي دارد، شدت مصرف انرژي در آن، داراي ارتباط زيادي با توليد دي اكسيد كربن و اثراتي بر تغيير اقليم است. بدين-سان، تحليل روند تغييرات شاخص شدت مصرف انرژي در مناطق ايران طي دوره 92-1385 نشان داد كمترين شدت مصرف انرژي براي صنعت در طول دوره مربوط به استان كهگيلويه و بويراحمد بوده و استان هاي اصفهان و مركزي داراي بيشترين شدت مصرف انرژي براي صنايع بوده است. همچنين روند تغييرات مؤيد اين است كه از تعداد استان هاي در گروه بالاي انرژي بري و داراي صنايع مخاطره ساز براي اقليم كاسته شده است. به لحاظ توزيع و تراكم فضايي شدت مصرف انرژي براي بخش صنعت مناطق كشور نيز يافته ها مؤيد اين واقعيت بوده است كه در بخش غربي كشور، گرايش به مصرف بيشتر انرژي به ازاي هر واحد توليد ناخالص داخلي در صنعت وجود دارد. به عبارتي، صنايع در غرب كشور داراي نقش بيشتري در گرمايش زمين و كمك به تغيير اقليم است.