ضرورت برنامه‌ريزي و مديريت گردشگري در كوهستان آبيدر شهرستان سنندج

در مناطق طبيعي به علت گره خوردن شاخصه‌هاي اجتماعي و فرهنگي جوامع محلي با وضعيت و ساختار محيط طبيعي، برنامه‌ريزي براي توسعه گردشگري پايدار نياز به درك عميق ويژگي‌هاي محيطي و اجتماعي دارد. منطقه كوهستاني آبيدر در حاشيه شهر سنندج در استان كردستان از توان‌ بالقوه و بالفعل زيادي براي استقرار فعاليت‏هاي مختلف گردشگري برخوردار است. در اين مطالعه با تشريح اسناد فرادست و شناخت و تفكيك جاذبه هاي طبيعي و انساني و همچنين اشاره به موقعيت كالبدي اين منطقه، به تحليل ضرورت برنامه ريزي و مديريت گردشگري در كوهستان آبيدر پرداخته شد. گردشگري مشخص‌ترين عملكردي كه به صورت سنتي و توسط مردم براي اين منطقه رقم خورده است كه طي سال‌هاي متمادي به صورت خودجوش و برنامه‌ريزي نشده و در سال‌هاي اخير اندكي هدايت شده و در قالب طرح‌هاي موضعي و كوچك به وجود آمده است. براي برنامه‎ريزي و مديريت گردشگري منطقه تفرجي كوهستان آبيدر و نيز شناخت و تحليل بهتر عوامل دخيل بر فرايند برنامه‎ريزي و طرح‎ريزي تفرجي منطقه، ابتدا آثار و جاذبه‎هاي گردشگري در دو بخش آثار طبيعي- جغرافيايي و آثار فرهنگي-اجتماعي در سطح شهرستان سنندج مشخص شد. سپس طرح‌هاي فرادست و طرح‌هاي بخشي كه نهادها و دستگاه‌هاي مختلف دولتي به صورت جداگانه و فارغ از ديدگاهي يكپارچه و منسجم در آن‌ها به اراضي آبيدر پرداخته‌اند مورد تحليل و بررسي قرار گرفت. با توجه به اينكه كوهستان آبيدر به عنوان منطقه نمونه گردشگري انتخاب شده است و داراي وجه قانوني است، لذا محور اصلي مديريت جامع اراضي اين منطقه بايد متوجه برنامه مديريت گردشگري باشد.