تحليل مكاني و زماني پارامترهاي كيفي منابع آب سطحي (مطالعه موردي: حوزه‌ي بلوچستان– جنوبي)

يكي از چالش‌هاي اصلي و مهم مديريت آب كشور در آينده در چگونگي حل‌وفصل مسائل مديريت كيفيت آب مي‌باشد و پايش و تحليل كيفي منابع آب ازنظر بعد مكاني و زماني امري مهم به نظر مي¬رسد. در اين تحقيق با استفاده از اطلاعات كيفي 6 ايستگاه هيدرومتري از سال‌هاي 1379تا 1393 مربوط به حوزه بلوچستان-جنوبي، تحليل روند و پهنه‌بندي پارامترهاي كيفي صورت گرفته است. با توجه به خروجي‌هاي مربوط به تحليل روند در ايستگاه تخت-ملك پارامترهاي مجموع املاح محلول، مجموع كاتيون، مجموع آنيون، سولفات، سديم، منيزيم، هدايت الكتريكي، كربنات، كلسيم و درصد سديم روند معني‌دار صعودي داشته‌اند و تغييرات اين پارامترهاي كيفي در منطقه رو به افزايش و كاهش كيفيت آب را داشته است. ايستگاه كهير نيز پارامترهاي نسبت سديم قابل‌جذب، منيزيم و كلر روندي معنادار و صعودي داشته است. نقشه پهنه‌بندي پارامترهاي كيفي منطقه نيز نشان مي‌دهد كه ميزان سولفات در قسمت‌هاي غربي حوزه وضعيت مطلوب‌تري داشته، قليايت تقريباً در تمامي منطقه در حد متوسط، ميزان پارامترهاي سديم و منيزيم نيز در قسمت‌هاي غربي حوضه كمتر از نواحي شرقي منطقه است. ميزان بي‌كربنات و درصد سديم هر چه از جنوب حوضه به سمت شمال حركت مي‌كنيم اين مقدار افزايش داشته است. درمجموع پهنه‌بندي مجموع آنيون و كاتيون نشان از افزايش اين دو فاكتور از شرق به سمت غرب حوضه است؛ بنابراين قسمت‌هاي شرقي حوضه وضعيت مطلوب‌تري نسبت به نواحي غربي داشته‌اند. با توجه به مقادير موجود كيفيت آب بر اساس سختي كل در ايستگاه‌هاي اسفند، باهوكلات، پيشين و پيردان نسبتاً سخت مي¬باشد و ايستگاه‌هاي اسفندك-سراوان، تخت ملك و سيردان مشكلي ازلحاظ سختي نداشته و در طبقه سبك قرارگرفته است.