اقتصاد دانش بنيان و ظهور سرمايه هاي فكري

در زماني كه اموال نقدي و غيرنقدي مادي (منقول و غير منقول) به عنوان گنجينه رقابتي شركت ها به شمار مي رفتند هيچ كس گمان نمي كرد كه اطلاعات و دانش به قدري اهميت پيدا كند كه به اولويت اصلي نيازهاي رقابتي و فروش شركت ها و كسب وكارهاي تجاري تبديل گردد . سرمايه هاي فكري اعم از سرمايه ساختاري ، انساني و اجتماعي از قبل هم شناسايي شده بودند و به عنوان وجه امتياز در نظر گرفته مي شدند اما در عصر اقتصاد دانش بنيان ، اين مؤلفه ها نيز به چشم دارايي قابل ارزش و قابل ارزش گذاري نگريسته شد بطوريكه غول هاي اقتصادي دنيا و شركت هاي بزرگ همگي مبتني بر تكنولوژي هاي پيشرفته اند و مبناي سبقت گرفتن آنها در اين عرصه نوآوري آنها و به عبارت ديگر فعاليت هاي بخش تحقيق وتوسعه آنهاست . ديگر زور فيزيكي كارگران عامل مؤثري نيست بلكه اين كارگران دانشي هستند كه با توليدات ذهني خود در عرصه اقتصادي كه با كارآفريني سازگار است موجب افزايش ارزش بازاري شركت هايشان مي شوند .