توسعه گردشگري روستايي؛ اثرات و راهكارها در جوامع روستايي

توسعه و عمران روستايي در چند دهه اخير همواره يكي از دغدغه‌هاي اصلي توسعه در ايران و اكثر كشورهاي در حال توسعه بوده است، لذا در اين راستا، برنامه‌ريزان و سياستگذاران همواره سعي داشته‌اند يكي از اهداف كلان توسعه را در راستاي كاهش بيكاري و توسعه فعاليت‌هاي شغلي به ويژه در جوامع روستايي برشمرند. در اين بين، الگوهاي متنوعي براي توسعه روستايي و عمدتا اشتغالزايي در اين جوامع تجربه شده كه عمدتا دستاوردهاي مطلوبي نداشته و هنوز نيز سهم اين جوامع روستايي از توسعه و پيشرفت بسيار اندك است. اما هم اكنون يكي از راهبرهاي اتخاذ شده و مورد قبول، توسعه گردشگري روستايي مي‌باشد. تحقيقات نشان داده اندكه تداوم گردشگري روستايي سبب پوياي اقتصاد، گسترش فرصتها براي رشد درآمد، ايجاد بازارهاي جديد براي محصولات كشاورزي، ايجاد اشتغال براي گروه‌هاي مختلف ورونق صنايع دستي روستا خواهدشد و لازمه دست‌يابي به اين مهم، ارايه راهكارهايي براي توسعه گردشگري در جوامع روستايي مي‌باشد. با توجه به مطالب بيان شده، اين تحقيق مروري قصد دارد ضمن پرداختن به اهميت نقش گردشگري در توسعه روستايي ، به ارايه راهكارهايي در راستايي تحقيق اين مهم بپردازد.